auw (herh)

Volgende reactie op mijn onderstaand blogbericht van 17 januari 2007 vond ik vandaag in mijn mailbox:

Ma chère Gerda, pense ce que tu veux, mais mois, depuis aujourd’hui, je suis la “leading lady” de la France!

Et toi?

Liberté, Égalité, Fraternité.
Vive le président et sa femme!

C.B. aka Madame Sarkozy

Tja.

17 januari 2007:

Hoe het komt dat er iets succes heeft en iets anders niet: is het marketing, media-aandacht en airplay, geluk, de juiste mensen kennen, of al deze factoren samen?

Dit kwam weer eens bij me op toen ik deze middag Carla Bruni, een voormalig fotomodel, op de radio hoorde. Wat zij doet heeft niet veel uitstaans meer met zingen, zij zingt zoals ik spreek: met veel moeite alsof ze telkens haar laatste adem aan het uitblazen is en met poliepen op de stembanden. Toch heeft ze van haar eerste CD 2 miljoen exemplaren verkocht en wordt ze gewaardeerde in het zgn. “ernstiger” circuit. In De Standaard van vandaag lees ik dan dat dit Poëzie is. “Bruni zet elf gedichten op muziek en verleidt de fan met een intimistische lezing”. Ik ben geef fan, ik vind het gewoon slecht. Het doet zelfs pijn aan mijn oren.

Waarom hebben prachtige, tot diep in je ziel snijdende stemmen zoals Chan Marchall, Feist, de zusjes van Coco Rosie, zelfs Emiliana Torrini niet het grote succes dat ze verdienen met zo een stemmen en talenten? Omdat ze toevallig niet zo in de smaak vallen bij de muziekrecensenten, bij radio- en tv- programmamakers, omdat ze ietwat eigenzinnig, tegendraads en niet mediageil zijn? Of omdat ze gewoon zo goed zijn dat iedereen die zou kunnen bijdragen tot hun bekendheid deze pareltjes helemaal voor zichzelf willen houden? (beste concert van 2006!)

mij gemist?

Nu is het welletjes met mijn abominabele reclameboodschappen van de laatste dagen. Net of ik kan niet beter.

Ik heb niet stilgezeten de afgelopen maand, wat had u gedacht. In de gerderloze tijd heb ik mijn dagen gevuld met het aanspreken van mijn talrijke vrienden BV’s en BC‘s (collega’s) en het mailen naar nog bekendere kameraden en kennissen in het buitenland. Met de vraag of ze wilden meewerken aan mijn nieuw blogproject.

Mijn goede vriendin Nathalie had me toevertrouwd dat de bloghype echt wel over was en dat bloggen helemaal passé zou zijn in 2008, maar dat nog niet iedereen dat besefte en als ik het stil hield zouden de meesten dat ook nog niet door hebben. Om mij te plezieren was zij zelfs bereid de resultaten van haar onderzoeken te verdoezelen en deze belangrijke maatschappelijke evolutie nog niet door te spelen aan de media.

Mijn buddy’s/beroemdheden verklaarden zeer enthousiast te zijn over mijn idee om al mijn blogstukjes van vorig jaar te herhalen. Dit geheel in aansluiting op de herhalingstrend van 2007, die nog lang niet over is. Meer zelfs, die zich nog een lange tijd zal doorzetten met al de nieuwe technologieën die nog op de markt komen, aldus Nathalie. Mijn voorstel was dat zij, als sterren, een keuze zouden maken over wat zij persoonlijk mijn allerbeste blogstukje vonden van 2007 (ja, zij hebben allen massaal mijn blog gevolgd) en dit te becommentariëren. Wat hen getroffen heeft, wat hen bijgebleven is, waar ze iets uit geleerd hebben, wat hen verder geholpen heeft in hun BV-schap en/of carrière.

De reacties waren massaal.

Ik heb alles de afgelopen maand voor u en voor de goede gang van zaken en geheel in aansluiting op mijn georganiseerde, ordelijke en perfectionischtische persoonlijkheid in chronologische volgorde gezet. Op 1 januari 2008 te beginnen met logje van 1 januari 2007 – met commentaar – enzovoort.

Nathalie verzekerde me nog dat ik al die moeite niet hoefde te doen. Ze onthulde me dat een geheim onderzoek van de gezamenlijke tv-zenders uitgewezen had dat 99% van de tv-kijkers niet besefte dat ze naar een heruitzending aan het kijken waren, en dat dit dus vast en zeker ook zo zou zijn met blogstukjes. Ze stelde me zelfs voor om schaamteloos mijn logjes van 2007 te kopieëren en die te publiceren op dezelfde dag in 2008, “niemand die het zou merken”, suggereerde ze.

Maar daar doe ik niet aan mee. Dat ligt niet in mijn aard. Open en eerlijk, zo ben ik. Dus, vanaf morgen krijgt u hier, geheel in primeur, de film van mijn blogjaar 2007. Niet alle driehonderdzevenendertig stukjes konden becommentarieerd worden, maar in dat geval laat ik u een blik werpen in mijn mailbox.

Nergens anders verkrijgbaar. Nergens anders te lezen. Nergens anders vertoond. En u hoeft niet eens een abonnement te nemen.

Mijn dierbare vriend Sediq, superster in Afghanistan en ver daarbuiten, bijt de spits af. Hij stuurde mij een nummer, speciaal geschreven
om mijn blog te promoten in zijn land.
“Gerda de blogster met haar vele gerdernissen”
Vertaling te verkrijgen op aanvraag.

WAT GEMIST?

WE TELLEN AF NAAR
1 januari 20072008

EEN JAAR GRATIS
HET BESTE VAN TOEN

KOM MORGEN TERUG
EN VOLG DE interessantste GEBEURTENIS VAN HET komende JAAR!

OOIT GEMIST?!

VANAF VOLGENDE WEEK

1 januari 20072008

WANNEER JE MAAR WIL
EINDELIJK BESCHIKBAAR
HET BESTE VAN VROEGER TOT NU

KOM MORGEN TERUG
EN VOLG DE MEEST vernieuwende GEBEURTENIS VAN HET JAAR!

IETS GEMIST?

VOLGENDE WEEK

1 januari 20072008

ZAL ER OP DE KNOP GEDRUKT WORDEN!

WELKE KNOP?

KOM MORGEN TERUG EN VOLG DE MEEST opwindende GEBEURTENIS VAN HET JAAR!

binnenhuisgedachten van de derde graad

Ik kom niet buiten, de derde week op rij al niet. Mag niet. Kan niet.

Dit wil zeggen dat ik niets beleef. Al mijn inspiratie moet ik halen uit kranten en boeken, dvd’s, cd’s en TV.

Dit levert niet alleen inspiratie op, maar ook weer vragen.

Zoals

* Zou Jef Vermassen zelf altijd de telefoon nemen om de mensen te contacteren wanneer er zich een tragedie afspeelt waarvan je al op voorhand kan weten dat die veel media-aandacht zal krijgen?

* Hoe weten pijnstillers waar ze de pijn moeten stillen?

* In “The Block”, het enige programma op VT4 waar ik met plezier naar kijk, maar net nu wou afhaken wegens te saai, komt er eindelijk leven met een tegendraadse en hardwerkende kerel.

* Murphy’s Law is al twee dagen op rij ongemeen spannend.

* Stephen Fry mag zich met recht en rede en zonder gêne een intellectueel noemen.

* Eindelijk “Walk the Line” gezien en genoten, nadien twee uur aan een stuk Johnny Cash gedraaid en eveneens genoten.

* In één namiddag en één ruk eindelijk “De helaasheid der dingen” van Dimitri Verhulst gelezen. Een pareltje. En iedereen van rond Reetveerdegem weet dat de Liars pub bij Omer en café Las Vegas echt bestonden. Meer nog, ben er zelf nog geweest…

* De aflevering van Overleven “De échte slimste mens ter wereld” wierp een ander licht op intelligentie, maar dat wisten wij natuurlijk allemaal al…

* Op het boekenprogramma voor morgen staat “Heer der vliegen” (Lord of the flies) van William Golding. Dit moet zowat van sinds mijn schooltijd geleden zijn, maar de reality show die momenteel veel stof doet opwaaien in Amerika met de kinderen die “alleen” moeten zien te overleven, deed me aan dit boek terugdenken.

* Als je niet doelgericht weet welke CD je wil hebben, vind ik CD’s kopen via tinternet NIET prettig… en boeken evenmin.

* Die boeken van Pascal Vyncke bestaan echt! Hij had zijn grenzen wel wat hoger mogen leggen, wat denkt die gast wel: “blablabal voor plus VIJFTIGERS!” (en zo een stuk of drie, wat een belediging voor al die frisse en bijdetijdse vijftigers die ik ken!).

* Op het filmprogramma voor morgen staat “Munich”.

* Waarom legt mijn schoonmaakster elke week een briefje: “het product is op” met de betreffende fles erbij. Waarom is de som nooit op?

* Nog net al bloggend “You can’t fire me, I’m famous” op BBC1. Dit op dezelfde dag en nà de helaasheid der dingen maakt de nostalgicus in mij wakker, tijd om te stoppen.

gesloten wegens verbouwingswerken

Mijn winkel is dan eens zes dagen dicht en mijn bezoekerscijfers zijn duizelingwekkend de diepte ingesukkeld, zeker -60%. Als ik hier mijn boterham zou moeten mee verdienen zou het er niet goed uitgezien hebben voor mijn omzetcijfers.

Maar ik ben terug, vanaf vandaag kan ik jullie weer dagelijks bestoken met mijn gerdernissen.

Wat heb ik gemist:

* het Radiofonisch Instituut is vader en Lien moeder geworden van Janne. Proficiat!

* Stefan Bouve is terug thuis uit Iran.  Hij gaat wel nog terug om zijn auto op te halen…

* De opwarming van de aarde zou een fabeltje zijn uit geldgewin.

* In Haaltert zou er een “moordpoging” gebeurt zijn.

* Aan de kust vond er een minifestival plaats.

* Ik heb de zoveelste herhaling van de herhaling van de herhaling van 20 programma’s gemist

* Er is een indentiteitscrisis aan de gang bij Verantwoord Tijdverlies; wil de échte Margo nu opstaan?!

* Koen Fillet heeft geen melding gemaakt van het nieuwsbericht en mijn klachten in zijn programma zaterdagmiddag op Radio 1 terwijl Kristien Hemmerechts wel nét hetzelfde mocht zeggen.

* Ik heb nog steeds geen antwoord gekregen van Radio 1 op mijn klachtenmail, maar ja, in de kranten was het rapport over de vernieuwde Radio1 overwegend positief, en wat in de kranten staat is waar, dus wat zouden wij onze mond durven open doen.

* Steve Fosset is nog steeds niet teruggevonden ondanks de hulp van twee kranige gepensioneerden.

Een aantal dingen worden de komende dagen verder uitgelicht! Helaas is mijn tijd om nu…

steve

is zelf verantwoordelijk voor zijn daden, maar omdat ik het nogal heb voor deze man (die genoeg geld heeft om zijn eigen dromen te bekostigen), vroeg ik me in een reactie op deze blog af hoe het met hem zou zijn.

Via Verantwoord tijdverlies gaf een zekere (onbekende) Niklas een link door. Helaas begrijp ik niet veel van de instructies, laat staan dat ik zou kunnen helpen.

Voor thuis-avonturiers, detectives-in-spe en computernerds: ga dat zien en probeer! En help?! (Met dank aan Niklas).

Kamagurka is een toffe peer

Vond ik al zolang ik hem “ken” en wordt nog eens bevestigd met het lezen van het interview in “De Morgen” van dit weekend….

“De hedendaagse jeugd is te braaf, ze zijn eigenlijk even puriteins als mensen van over de zeventig. Sterker, ik denk dat het bij zeventigers nog wel meevalt. (lacht)” (Kamagurka/De Morgen/14 juli/2007)

geetje uit een ver verleden

Ergens in de jaren zestig.

Ik zit dikwijls samen met politierechter Peter – die ik net op tv zag – op de schommel in de speeltuin. Ik kan mijn naam al schrijven en hij niet….

En hij gaat met mij trouwen…. (of ik met hem? Dàt weet ik niet meer…)

Dag Peter!