(och)arme erik goven

Opvallend weinig media-aandacht deze week voor de veroordeling van Erik Goven. Vijf jaar celstaf waarvan een derde met uitstel en de rest naar alle waarschijnlijkheid thuis onder elektronisch toezicht. Deze ex-KBC-bankier lichtte 13 jaar lang zijn klanten op voor ongeveer 20 miljoen euro. Hij genoot ondertussen een luxe leventje en schreef hierover zelfs een boek. Het openbaar ministerie had vijf jaar met uitstel gevraagd. Goven’s reactie “ik raad het niemand aan maar ik heb wel jaren goed geleefd” had als quote op deze blog kunnen dienen maar ik gun het deze man niet. Omdat ik het schandalig vind. Weer eens de zoveelste oplichter die de revue passeert, hier amper voor gestraft wordt en er gemakkelijk mee wegkomt.

Tegelijk met deze uitspraak lees je dan ook nog dat en aantal zware fraudezaken verjaard zijn en dus niet meer vervolgd worden. Gewist. Ongestraft.

Voer voor grote gerdernis dus afgelopen week. Toevallig las ik echter een zeer interessant artikel van de franse sociologieprofessor Loic Wacquant, waar perfect wordt verwoord hoe ik deze materie al jaren aanvoel. De professor stelt dat we een nieuw type staat zien ontstaan met vrijheid voor de rijken en paternalisme en repressie voor de armen. Bovendien toont de media enkel de straatcriminaliteit – dat wil zeggen de kleine criminaliteit van de populaire klassen – en focust daarbij op migrantenjongeren. Terwijl de enige vorm van criminaliteit die de laatste jaren écht is toegenomen, de bedrijfscriminaliteit is, de witteboordcriminaliteit dus.

Voilà, dàt is dus wat ik bedoel. De media treft in deze ook schuld volgens mij. Maar hoe zouden we willen dat deze misdaden zwaar aangepakt worden als het gros van de daders zelf aan de top zit of ergens wel connecties heeft met een topper. En nu maar uitkijken wanneer het volgende miniscuul berichtje van fraude of oplichting verschijnt in de krant en afwachten welke gevolgen er (niet) aan gegeven worden.

Ik hou u alvast op de hoogte.